Samotność – co ją powoduje i jak sobie z nią radzić?

Niegdyś funkcjonowało dowcipne powiedzenie, że człowiek jest zwierzęciem stadnym. Nie sposób temu nie oddać racji, albowiem jako ludzie nie jesteśmy stworzeni do samotnej egzystencji. Już od zarania dziejów ludzkość tworzyła grupy. Rodziny, grupy plemienne i w późniejszym okresie społeczności o charakterze państwowym. To wszystko sprzyjało dobremu samopoczuciu człowieka a także gwarantowało poczucie bezpieczeństwa. Człowiek w ten sposób zaspokajał również potrzebę przynależności.

Rodzina a związki

Jakaś część ludzi ma stałe poczucie osamotnienia. Dom rodzinny z definicji nie powinien być miejscem, gdzie człowiek czuje się samotny. Jednak w praktyce spotkać można rodziny dysfunkcyjne, gdzie niekoniecznie kojarzone są z zachowaniami patologicznymi. Takim odczuciom zwykle sprzyja brak zainteresowania ze strony rodziców i rodzeństwa, introwertyczny typ osobowości, lub po prostu przeładowanie obowiązkami. To ostatnie sprawia, że członkowie rodziny nie mają czasu i sił na głębsze relacje. Więzi rodzinne ulegają osłabieniu a poszczególnych członków rodziny ogarnia poczucie osamotnienia.

Nadzieja w dorosłym życiu

Ktoś, kto zaznał poczucia osamotnienia w domu rodzinnym, pragnie stworzyć związek, gdzie analogiczna sytuacja nie będzie miała miejsca. Czasem zamysł się udaje, jednak nierzadko, zawarcie małżeństwa nie gwarantuje zniknięcia poczucia osamotnienia.

Co wpływa na taki stan rzeczy? Pewnie to, że odbieramy swój związek w sposób subiektywny. Możliwe, że mają na to wpływ zakorzenione zwyczaje z domu rodzinnego, gdzie wszyscy traktowali się dosyć powierzchownie i gdzie każdy na jakiś sposób był zamknięty w sobie.

Możliwe, że czasem ma miejsce fakt, że wybiera się partnera podobnego do swojego rodzica, czyli zimnego i również introwertycznego. Związki bywają różne, nie każdy jest udany. Czasem osamotnienie narasta powoli. Na początku jest entuzjazm, a potem jedna strona czuje się coraz mniej zintegrowana z partnerem. Bywa, że podobne odczucia czuje każda ze stron.

Co jest powodem takiego stanu rzeczy?

Nigdy tak naprawdę do końca nie wiadomo kogo obwiniać za samotność w związku. Niektórzy postrzegają taki stan, jako coś o wiele bardziej bolesnego niż samotność singla. No bo samotny singiel to niejako siła wyższa, natomiast samotność w związku to fakt nienaturalny.

Powody mogą być różne. Jednym z nich jest rutyna i osłabienie zainteresowania sprawami drugiego człowieka. Inną przyczyną, może być brak czasu dla siebie, z powodu nadmiaru obowiązków lub gonitwą za karierą. Czasem jedna strona jest zbytnio zaabsorbowana swoją własną, nową rolą społeczną. Przykładem tutaj może być nowa rola matki w momencie pojawienia się potomstwa. Świeżo upieczona matka zaczyna poświęcać potomstwu cały swój czas i nawet nie czuje jak oddala się od partnera. Czasem partner sam odsuwa się od żony, bo nie do końca odnajduje się w nowej dla niego rzeczywistości.

Najczęściej jednak poczucie osamotnienia występuje w związkach wieloletnich. Na temat rutyny i przyzwyczajenia w takiej sytuacji krążą już nawet dowcipy, co dowodzi, że problem jest powszechny. Jednocześnie nikt nie podaje sposobu na zaradzenie tej sytuacji.

Jak przestać się czuć samotnie w związku?

Przede wszystkim, warto zdać sobie sprawę, że szczęście nie zawsze przychodzi samo. Każdy związek trzeba pielęgnować. Do tego zobowiązane są obie strony. Jeżeli ktoś czuje się samotny w związku, to są duże szanse, że problem dotyczy również drugiej strony. Do naprawy sytuacji potrzeba więc jednoczesnego wysiłku obojga partnerów. Co mogą zrobić, by uzdrowić sytuację?

• Czasem warto wrócić do wspólnych rozmów, na temat własnych oczekiwań, zainteresowań i marzeń. Zazwyczaj na początku znajomości para jest w stanie gadać ze sobą długie godziny i tematy nigdy się nie kończą. Co szkodzi znów zacząć ze sobą rozmawiać?
• Dobrze jest wrócić w obszary wspólnej aktywności. Możliwe, że kiedyś para miała podobne zainteresowania a nawet uprawiała podobne sporty. Dobrze jest też zainteresować się pasjami partnera.
• Konieczne jest nauczyć się empatii. Czasem warto na pewne sprawy spojrzeć z punktu widzenia drugiej strony. Wieloletnie, wspólne pożycie sprawia, że wydaje się nam, że znamy drugą stronę na wylot. Najczęściej jednak tak nie jest a dodatkowo ludzie się zmieniają.

Jeżeli jednak żaden z tych sposobów nie daje efektu, należy rozważyć terapię dla par. Może nie wszystko jest stracone i jest możliwość uzdrowienia wspólnych relacji?