Zdrowie psychiczne – czyli o tym, jak rozpoznać chorobę psychiczną?

Każdy z nas zna stan niepokoju, każdy z nas miał trudności ze snem, każdy z nas doświadczał okresów depresji. W życiu po prostu tak jest – raz lepiej, raz gorzej. Wiele osób zna takie zjawiska jak lęk, wielu miało obsesję na punkcie melodii, której przez pewien czas nie można było się pozbyć. Wszystkie te czynniki występują w warunkach normalnych. Zwykle pojawiają się sporadycznie, przez krótki czas i ogólnie nie zakłócają życia. Jednak są i przypadki, w których czynniki te świadczą o zaburzeniach na tle psychicznym i wówczas diagnozowane są najdziwniejsze choroby psychiczne, o których większość ludzi nigdy nie słyszało.

Najdziwniejsze choroby psychiczne

Do chorób na tle psychicznym określanym, jako najdziwniejsze, należą:

• Zespół Cotarda
• Zespół Capgrasa
• Zespół Fregoliego.

Najdziwniejsze choroby psychiczne

Ktoś może twierdzić, że jego jelita gniją, nie ma serca, zaraził wszystkich kiłą lub AIDS, zatruł cały świat nieświeżym oddechem lub że jest największym przestępcą w historii. Czasami tacy ludzie mogą twierdzić, że już dawno umarli, ich ciała uległy rozkładowi i będą podlegać najsurowszym karom za całe zło, które przynieśli ludzkości. Zespół Cotarda (syndrom żywego trupa) należy do najdziwniejszych chorób psychicznych i objawia się pojawieniem absurdalnych pomysłów na tle wyraźnego ponurego i niepokojącego uczucia.

Co przeżywa taka osoba?

Osoba cierpiąca na ten zespół zostaje społecznie wycofana, całkowicie zaniedbuje swoją higienę i nie może zrozumieć rzeczywistości. Większość ludzi cierpiących na tę chorobę ma te same objawy, są pewni, że już nie żyją. W odniesieniu do zaburzeń nastroju stwierdzono, że osoby z tym zespołem doświadczały depresji, lęku i poczucia winy.

Postaci Zespołu Cotarda

Istnieją 2 główne formy tej choroby na tle psychicznym: umiarkowane i bardzo ciężkie. Średnia forma choroby wyraża się w nienawiści do siebie, torturach i próbach śmierci, uzasadniając to faktem, że ich istnienie wyrządza szkodę innym. Poważne stopnie występują z zaburzeniami psychicznymi, w postaci halucynacji i majaczenia. 53-letnia kobieta powiedziała psychiatrze, że śmierdzi zgnilizną, ponieważ już umarła. Nalegała, aby jej rodzina przyjechała zabrać ją do kostnicy. W innym przypadku kobieta zaprzeczyła nie tylko swojemu życiu, ale także życiu wszystkich wokół niej. Była pewna, że wszystko na tej planecie zginęło, łącznie z nią.

Dlaczego ludzie z zespołem Capgrasa uważają bliskich za podstawionych sobowtórów?

Zespół Capgrasa to rzadki zespół z dziedziny psychiatrii, w którym pacjent uważa, że ktoś z jego otoczenia (mąż, żona, rodzice itp.) lub on sam został zastąpiony przez sobowtóra. W tym drugim przypadku pacjent twierdzi, że złe czyny przypisywane jego autorstwu zostały popełnione przez jego sobowtóra, który jest dokładnie taki jak on. To choroba na tle psychicznym należy do urojeniowego zespołu błędnej identyfikacji, czyli zaburzeń urojeniowych.

Ta jedna z najdziwniejszych chorób psychicznych, chory czasami rozpoznaje w bliskich kosmitę lub robota. Chory dąży do demaskowania oszusta (sobowtóra), nie poszukując zaginionych bliskich. U takich osób może objawić się agresja wobec osób uważanych przez nich za podmienione. Najgroźniejsza sytuacja występuje wtedy, gdy chory stara się unicestwić sobowtóra. Zdarza się, że odczuwają strach przed rzekomym sobowtórem.

Studium przypadku

Typowy przypadek: 74-letnia zamężna kobieta wierzyła, że jej męża zastąpił inny nieznajomy. Nie chciała spać z oszustem, zamknęła sypialnię, poprosiła syna o broń i rozpoczęła walkę z policją, która przyszła ją hospitalizować. Czasami wierzyła, że jej mąż był jej dawno zmarłym ojcem. Z łatwością rozpoznała resztę rodziny.

Pogłębiający się stan choroby na tle psychicznym, może doprowadzić do wystąpienia syndromu błędnego rozpoznania w lustrze. Chora osoba zaczyna mieć wątpliwości odnośnie swojej tożsamość i nie potrafi rozpoznać swojego odbicia w lustrze. Istnieją mocne dowody na to, że przyczyną złudzeń, przynajmniej częściowo, jest brak emocjonalnej reakcji na znajome twarze. Jednocześnie zdolność rozpoznawania twarzy pozostaje dobra, (choć nie zawsze jest w pełni zachowana).

Zespół Fregoliego mijani na drodze ludzie są jedną i tą samą osobą zmieniającą swoją charakteryzację

Zespół Fregoli to zespół fałszywej identyfikacji. Jest to zaburzenie neuropsychiatryczne, w którym pacjent myśli, że zna osobę, chociaż w rzeczywistości jej nie zna, nieznajomi zyskują twarz jakiejś znanej i konkretnej osoby. Ten zespół z pewnością można zaliczyć do najdziwniejszych chorób psychicznych, dlaczego?

Chory nagle zaczyna widzieć swojego przyjaciela w ciele innej osoby, a idąc ulicą, widzi jego twarz we wszystkich ludziach wokół ciebie. To kompletny chaos, który nie tylko prowadzi do utraty kontroli, ale także do tego, że osoba zaburzona znajduje się w sytuacji, która nie jest przez nią kontrolowana i powoduje stres. Syndrom ten został po raz pierwszy opisany w 1927 roku, gdy lekarzy próbowali wyleczyć młodego mężczyznę, który twierdził, że ścigany jest przez dwóch aktorów, których widział w teatrze. Kilka dni później zaczął twierdzić, że wszyscy ludzie noszą te dwie twarze.

Co jest tego przyczyną?

Zaburzenie to nazwano na cześć włoskiego aktora Leopoldo Fregoliego, który wyróżniał się zdolnością do szybkiej zmiany ubrań, zmiany wyglądu na scenie teatru. W mgnieniu oka uzyskał nową osobowość. Coś uderzającego, co pasuje bardzo dobrze do tego problemu, ale jest naprawdę tragiczne dla osób, które doświadczają tego zaburzenia. Zespół Fregoliego jest prawdopodobnie związany z traumatycznym uszkodzeniem mózgu. Zazwyczaj osoba doświadcza tych paranoicznych epizodów, jakby ścigała ją osoba, którą uważa za ukrytą i którą widzi wszędzie.

Chorobie na tle psychicznym towarzyszy nieustające poczucie prześladowania, takie osoby uważają, że cały świat jest nastawiony przeciwko nim i każdy chce ich skrzywdzić. Głównym objawem tego zaburzenia jest lęk i rozpacz. A to oprócz wyraźnych halucynacji i majaczenia. Inne objawy obejmują niedobór pamięci wzrokowej, problemy z samokontrolą, a nawet padaczkę. Ogólne objawy są takie, że osoba cierpiąca na to zaburzenie czuje, że oszaleje.